Σταματείστε τα ρολόγια, κόφτε το τηλέφωνο.
Στον σκύλο δώστε κόκκαλο να ησυχάσει.
Σιγήστε τα πιάνα, βγάλτε με ένα πνιγμένο τύμπανο
το φέρετρο κι’ άστε όσους πενθούν να έρθουν
Κι ας γράψουνε στον ουρανό
τα αεροπλάνα κύκλους τον καημό, "Το τέλος".
Μάυρες κορδέλες δέστε σε λευκούς λαιμούς περιστεριών
Κι οι τροχονόμοι ας φορούν τα μαύρα, τα μακριά μαύρα γάντια από βαμβάκι.
Εκείνος ήταν ο Βορράς, ο Νότος, η Ανατολή και η Δύση
Της εβδομάδας η δουλειά, της Κυριακής η ανάπαυση
Ήταν το μεσημέρι και τα μεσάνυχτα, το τραγούδι και η μιλιά
Καμμιά επιθυμία για τ’αστέρια τώρα, σβύστε τα όλα.
Μαζέψτε το φεγγάρι και γκρεμίστε τον ήλιο.
Στεγνώστε τον ωκεανό και σαρώστε τα δάση
Τίποτα πια δεν ωφελεί καλό για να’ρθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου